Joseph Agius jest logopedą, specjalistą w zakresie zaburzeń płynności mowy, wykładowcą na Uniwersytecie Malty, a także dyrektorem Wydziału Logopedycznego w Departamencie Zdrowia rządu Malty. Jest jednym z twórców, a także wykładowcą Europejskiej Klinicznej Specjalizacji Zaburzeń Płynności Mowy – ECSF. Koordynuje działania podejmowane przez trzynaście europejskich uniwersytetów w ramach tej inicjatywy edukacyjnej. Jest członkiem Komitetu Stałego ds. Zaburzeń Płynności Mowy, działającego w ramach Międzynarodowego Stowarzyszenia Logopedów i Foniatrów (IALP). Jest także recenzentem Journal of Fluency Disorders oraz the International Journal of Language and Communication Disorders. Jest autorem licznych artykułów o tematyce logopedycznej, a także twórcą aplikacji internetowej, wykorzystywanej w terapii dzieci jąkających się Fluency SIS – Smart Intervention Strategy for school-age children who stutter.
Susanne Cook jest logopedką z Niemiec, szczególnie
interesuje się zaburzeniami płynności mowy. Susanne jest certyfikowaną terapeutką jąkania (IVS). Stopień doktora nauk o rozwoju uzyskała na University College London w roku 2011 (tytuł rozprawy: „Czynniki afektywne, mobbing szkolny, zdolności językowe i motoryczne w odniesieniu do wyników terapii jąkających się dzieci”). Stworzyła i wdrażała (od 2001 do 2011 roku) program intensywnej terapii dla jąkających się dzieci i młodzieży. Susanne jest współautorką niemieckich wytycznych medycznych opartych na dowodach dotyczących zaburzeń płynności mowy. Jest przewodniczącą Międzynarodowego Stowarzyszenia Giełkotu (ICA) oraz komitetu organizacyjnego the Joint World Congress in Stuttering and Cluttering, który odbędzie się w roku 2022 w Montrealu w Kanadzie. Jej obecne zainteresowania badawcze obejmują giełkot, wyniki terapii dla jąkających się dzieci, konsekwencje mobbingu szkolnego, strategie stosowane w terapii dzieci jąkających się oraz psychospołeczny wpływ jąkania na jakość życia.
Francesca Del Gado specjalizuje się w diagnozie i terapii jąkania oraz zaburzeń płynności mowy wszystkich grup wiekowych. Uzyskała tytuł Europejskiego Specjalisty Zaburzeń Płynności Mowy, wraz z prof. Donatellą Tomaiuoli i innymi współpracownikami brała udział w wielu krajowych i międzynarodowych projektach badawczych. Wraz z wymienionymi naukowcami opracowała metodę MIDA-SP – programu wielowymiarowej, zintegrowanej, zróżnicowanej terapii jąkania z wykorzystaniem sztuki. Jest wykładowczynią na Uniwersytecie Rzymskim La Sapienza, a także współorganizatorką odbywającej się w Rzymie co trzy lata prestiżowej międzynarodowej konferencji na temat jąkania (the International Conference on Stuttering). Francesca to również znakomita mówczyni podczas krajowych i międzynarodowych konferencji logopedycznych.
Kurt Eggers uzyskał stopień licencjata w zakresie medycyny, magistra w zakresie logopedii i doktorat w dziedzinie nauk biomedycznych oraz psychologii rozwojowej. Prowadzi badania i wykłada w Instytucie Terapii Mowy i Audiologii w Uniwersytecie Thomasa More’a (Belgia). Jako profesor pracuje również w University of Turku (Finlandia). Jest koordynatorem Europejskiej Klinicznej Specjalizacji Zaburzeń Płynności Mowy – ECSF, sekretarzem Międzynarodowego Stowarzyszenia Płynności (IFA) oraz członkiem komitetu ds. płynności mowy Międzynarodowego Stowarzyszenia Logopedii i Foniatrii (IALP). Dr Eggers wykłada i publikuje na arenie międzynarodowej. Jego badania koncentrują się na roli temperamentu i wykonawczego funkcjonowania w jąkaniu i zaburzeniach płynności mowy w różnych grupach.
George Fourlas jest logopedą, specjalistą zaburzeń płynności mowy (EFS), Kierownikiem centrum badan i terapii jąkania w Atenach, Grecja (ang. Stuttering Research and Therapy Centre (ΚΕΘΤ), (www.travlismos.gr). Jest wykładowcą i coachem ECSF. Jest zaangażowany w pracę logopedyczną z dziećmi i dorosłymi, badania naukowe, nauczanie i trening kliniczny. Jest autorem licznych artykułów naukowych i rozdziałów książek, wygłaszał prezentacje i prowadził warsztaty na ogólnogreckich i międzynarodowych konferencjach, jest współautorem Programu Lexipontix. Jest członkiem komisji ds. płynności mowy IALP Fluency Committee oraz Specjalistycznej ds. Płynności Mowy, Greckiego Stowarzyszenia Logopedów ( ang. Special Interest Group in Fluency Disorders of the Panhellenic Association of Logopedists-Speech Therapists).
Erik X. Raj jest praktykującym logopedą, pracującym z dziećmi w wieku szkolnym i nastolatkami z różnymi problemami komunikacyjnymi. Interesuje się diagnozą i terapią młodych jąkających się osób. Obecnie pracuje jako adiunkt i kierownik kliniczny w Instytucie Zaburzeń Mowy i Języka na Uniwersytecie Monmouth w New Jersey (USA) oraz konsultant podczas Camp Shout Out – letniego obozu dla jąkającej się młodzieży. Dr Raj regularnie prowadzi interaktywne warsztaty, podczas których demonstruje, jak logopedzi mogą użyć mobilnych i internetowych technologii w celu edukowania i motywacji młodych jąkających się ludzi. Oprócz opracowania 25 aplikacji mobilnych dla dzieci z trudnościami w komunikowaniu się jest również twórcą Your Face Learning – nagradzanej aplikacji edukacyjnej dla iPhone’ów i iPadów, która przez Creative Child Magazine została ogłoszona Dziecięcą Aplikacją roku 2019.
Hilda Sønsterud jest logopedką w Statped w Oslo, w Norwegii. Pracuje w departamencie zaburzeń mowy i języka. Przede wszystkim jednak zajmuje się terapią i badaniami klinicznymi związanymi z jąkaniem i giełkotem. Dr Sønsterud jest aktywną wykładowczynią, prowadzi zajęcia z dziedziny jąkania i giełkotu oraz praktyczne zajęcia dla logopedów i studentów logopedii. Jest autorką licznych publikacji naukowych i popularnonaukowych dotyczących zaburzeń płynności mowy. Jej rozprawa doktorska na Wydziale Psychologii Uniwersytetu w Oslo była zatytułowana Terapia jąkania: co na kogo działa? Zwrócenie uwagi na ciało podczas mowy – wielowymiarowe, indywidualne podejście do terapii jąkania. Były to szeroko zakrojone badania nad indywidualnymi sposobami radzenia sobie z jąkaniem dostosowanymi do osobistych celów i preferencji uczestników. Dr Sønsterud badała relację terapeutyczną w procesie interwencji logopedycznej w jąkaniu. Szczególnie angażuje się w kwestie związane z możliwościami zaburzeń płynności mowy w toku badań klinicznych. Dr Sønsterud jest Europejską Specjalistką Zaburzeń Płynności Mowy (EFS) i reprezentantką Norwegii w Międzynarodowym Stowarzyszeniu ds. Mowy Bezładnej (The International Cluttering Association – ICA).
Peter Schneider jest dyplomowanym nauczycielem edukacji wczesnoszkolnej oraz logopedą. Między 1990 a 2019 rokiem wykładał w departamencie logopedii przy klinice uniwersyteckiej RWTH w Akwizgranie, gdzie specjalizował się w jąkaniu dziecięcym, prowadził terapię logopedyczną oraz nadzorował pracę studentów zajmujących się jąkaniem. We współpracy z dr Patricią Sandrieser stworzył program Modyfikacji jąkania dla dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym (KIDS i Mini-KIDS). Jest jednym z trenerów Europejskiej Klinicznej Specjalizacji Zaburzeń Płynności Mowy (www.ecfs.eu) oraz autorem licznych publikacji o jąkaniu dla specjalistów, rodziców i dzieci jąkających się.
Kenneth O. St. Louis to osoba, która w znacznej mierze panuje nad swoim jąkaniem, emerytowany profesor logopedii na West Virginia University (WVU) w Stanach Zjednoczonych. Profesor St. Louis przez 45 lat zajmował się terapią zaburzeń płynności mowy oraz nauczaniem o tych zagadnieniach. Jego badania zaowocowały ponad 200 publikacjami naukowymi oraz ponad 400 prezentacjami. Jest członkiem Amerykańskiego Stowarzyszenia Języka, Mowy i Słuchu (American Speech, Language and Hearing Association – ASHA). Otrzymał liczne nagrody, m.in. Nagrodę im. Deso Weissa za wybitne osiągnięcia na polu badań nad giełkotem, Nagrodę im. Claude’a Worthingtona Beneduma dla uznanych badaczy przyznawaną przez UWV, Nagrodę im. Ethel i Gerry’ego Heebinków za ofiarną służbę przyznawaną przez jego macierzysty uniwersytet. Jest także twórcą Międzynarodowego Projektu Badania Postaw wobec Ludzkich Atrybutów (International Project on Attitudes Toward Human Attributes – IPATHA). W swojej międzynarodowej współpracy z wieloma specjalistami skupia się na badaniu i zmianie postaw społecznych wobec jąkania. Wydał i zaprezentował szeroki zbiór publikacji przedstawiających problematykę zaburzeń płynności mowy (w tym także giełkotu) oraz historie ludzi jąkających się.
Sabine Van Eerdenbrugh jest badaczką, wykładowczynią, koordynatorką i promotorką prac licencjackich na Uniwersytecie Thomasa More’a w Antwerpii (Belgia). W ramach pracy doktorskiej, przygotowanej w Australijskim Centrum Badań nad Jąkaniem na University of Sydney, stworzyła wersję internetową programu Lidcombe. Dr Van Eerdenbrugh specjalizuje się w terapii jąkania, lecz przez wiele lat pracowała również z dziećmi i młodzieżą z różnorodnymi zaburzeniami mowy i języka. Jest członkiem Konsorcjum Trenerów Programu Lindcombe (Lidcombe Program Trainers Consortium).
Mary Weidner jest adiunktem na Wydziale Nauk o Komunikacji Uniwersytetu Edinboro w stanie Pensylwania(USA). Obroniła ona swój doktorat na West Virginia University, gdzie studiowała poradnictwo w zakresie płynności mowy. Jej badania skupiają się głównie wokół rozpoznawania oraz działań mających kształtować pozytywne postawy dzieci wobec rówieśników z zaburzeniami komunikacji. Jest autorką programu Zmiany Postaw i Tolerancji (InterACT). Program wykorzystuje scenki z udziałem kukiełek, aby ukazać dzieciom jąkanie oraz inne formy różnic między ludźmi. Dr Weidner zaprezentowała swoje badania na wielu lokalnych, krajowych i międzynarodowych konferencjach, prowadzi także międzynarodową współpracę badawczą. W swojej działalności klinicznej dr Weidner prowadzi terapię z wykorzystaniem internetu (telepractice) dla dzieci jąkających się, jest współorganizatorką obozów dla dzieci jąkających się i ich rodzin, zarządza Stuttering Academy – wsparciem online dla terapeutów jąkania. Jest współautorką kilku książek dla dzieci o jąkaniu, brała udział w produkcji filmu dokumentalnego Jąkanie – część mnie (Stuttering: Part of Me).
Tomasz Woźniak jest logopedą i językoznawcą, kierownikiem Katedry Logopedii i Językoznawstwa Stosowanego UMCS w Lublinie. W badaniach naukowych zajmuje się głównie: psychogennymi zaburzeniami mowy, teorią narracji, jąkaniem, programami edukacyjnymi dla logopedów, diagnozą i terapią logopedyczną. Jako praktykujący logopeda specjalizuje się w diagnozie i terapii osób z zaburzeniami płynności mówienia. Współtwórca Polskiego Związku Logopedów (1999), Przewodniczący Polskiego Towarzystwa Logopedycznego (2008-2014), Przewodniczący Komitetu Edukacyjnego IALP dla Logopedów (2013-2016), konsultant KE IALP dla Logopedów (2016-2019). Autor i współautor kilkudziesięciu publikacji naukowych, współredaktor trzech monografii wieloautorskich, m.in. Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego (Lublin, 2015). Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (2002) i Złotym Krzyżem Zasługi (2014).
