Goście specjalni II edycji Międzynarodowej Konferencji Logopedycznej Zaburzenia płynności mowy – teoria i praktyka:
ks. Władysław Basista bezpośrednio po przyjęciu święceń kapłańskich (1954) pomagał ks. Stanisławowi Wilczewskiemu w Instytucie Fonetycznym w prowadzeniu ćwiczeń z fonetyki pastoralnej dla alumnów seminarium. Posiadając specjalistyczne wykształcenie logopedyczne, kładł szczególny nacisk na zagadnienia związane z kulturą żywego słowa. Przygotowując przyszłych kapłanów do posługi przepowiadania słowa Bożego, odzwierciedlał troskę lokalnego Kościoła o formalne aspekty kaznodziejstwa, zawartą w uchwałach I Synodu Diecezji Katowickiej. Wykorzystując swoje logopedyczne kompetencje i ogromne doświadczenie, profesjonalnie wypowiadał się na temat współczesnych problemów językowych kaznodziejstwa oraz przygotowania lektorów do posługi czytania słowa Bożego. Temu drugiemu zagadnieniu poświęcił jedną publikację książkową oraz artykuł. W czasie działalności dydaktycznej księdza Władysława Basisty w latach 1960–2001 śląskie seminarium opuściło 1258 księży. Do tego trzeba dodać absolwentów Wyższego Seminarium Duchownego Ojców Franciszkanów w Panewnikach, gdzie również był wykładowcą homiletyki i fonetyki pastoralnej.
Zdzisław Gładosz współzakładał w 1992 roku Grupę Samopomocy dla Osób Jąkających się przy Specjalistycznej Poradni Psychoprofilaktyki i Terapii Rodzin w Lublinie. Do 2002 roku był członkiem Polskiego Związku Jąkających się, a w 2003 roku został prezesem Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Osób Jąkających się OSTOJA z siedzibą w Lublinie. Obecnie: organizator grup samopomocy dla osób jąkających się, grup samopomocy dla rodziców dzieci jąkających się; współorganizator letnich turnusów terapeutycznych dla osób jąkających się oferujących terapię w różnych grupach wiekowych; współorganizator Ogólnopolskich Zjazdów Osób Jąkających się.
Jane Harley koordynuje pracę specjalistów zatrudnionych w Ośrodku Michaela Palina w Londynie, pracując z jąkającymi się dziećmi, młodzieżą oraz osobami dorosłymi. Ukończyła studia podyplomowe z zakresu terapii poznawczej w Oxford Cognitive Therapy Centre oraz magisterium z zakresu poradnictwa psychologicznego. Jest również przeszkolona w zakresie wdrażania Terapii Akceptacji i Zaangażowania (Acceptance and Commitment Therapy), a także wykorzystania technik medytacji opartych na uważności w pracy z osobami jąkającymi się. Jest współautorką wielu publikacji klinicznych i badawczych. Prowadzi warsztaty zarówno w Wielkiej Brytanii i na całym świecie w ramach programów edukacyjnych realizowanych przez Michael Palin Centre. Jest gościnnym wykładowcą University College London.
Dr Hana Laciková pracowała w latach 1999–2001 na Wydziale Logopedii Uniwersytetu im. Jana Amosa Komeńskiego w Bratysławie (Słowacja), gdzie zajmowała się terapią jąkania. Od roku 2000 aktywnie uczestniczy w tworzeniu oraz weryfikacji metodologii logopedii, publikuje artykuły naukowe oraz prowadzi szkolenia na Słowacji i w Czechach. Od roku 2007 jest dyrektorem Instytutu Mowy Dziecka, gdzie pracuje jako specjalista w dziedzinie zaburzeń płynności mowy. Współpracuje z Uniwersytetem Komeńskiego, prowadząc wykłady oraz koordynuje praktyki studentów logopedii z zakresu zaburzeń płynności mowy.
Dr Florence Myers od roku 1978 jest profesorem Adelphi University w Nowym Jorku (USA). W obszarze jej zainteresowań naukowych znajdują się przede wszystkim jąkanie i giełkot, a także zależności pomiędzy funkcjami językowymi, prozodią i płynnością. Otrzymała prestiżowy tytuł ASHA Fellow, przyznawany przez American Speech-Language-Hearing Association oraz Nagrodę im. Deso Weissa za wybitne osiągnięcia na polu badań nad giełkotem (ufundowaną przez International Cluttering Association i Stuttering Foundation of America). Będąc stypendystką Fundacji Fulbrighta dzieli się swoim doświadczeniem z zakresu zaburzeń płynności mowy pracując jako Senior Specialist na Uniwersytecie w Hong Kongu. Jest autorką i współautorką wielu opracowań książkowych oraz licznych artykułów na temat jąkania i giełkotu, które publikuje w renomowanych czasopismach. Prowadzi wykłady, warsztaty w Stanach Zjednoczonych, Europie, Ameryce Południowej i Azji.
Karel Neubauer Ph.D jest profesorem logopedii na Uniwersytecie w Hradci Králové, w Katedrze Pedagogiki Specjalnej i Logopedii. Jest również koordynatorem Komitetu Ekspertów Stowarzyszenia Logopedów Klinicznych Republiki Czeskiej (AKL ČR) oraz stałym członkiem Komitetu Kwalifikacyjnego Logopedii Klinicznej Podyplomowego Instytutu Kształcenia Medycznego w Pradze (IPVZ Praha).
Od ponad dwudziestu pięciu lat pracuje jako logopeda z dziećmi i z dorosłymi. Od piętnastu lat prowadzi klinikę logopedii w Czeskiej Lipie. W roku 1999 ukończył czteroletni program psychoterapii integracyjnej pod kierownictwem prof. Stanislava Kratochvíla i jest specjalistą z zakresu wykorzystania wspierającej psychoterapii niedyrektywnej oraz podejścia kognitywno-behawioralnego w kompleksowej terapii osób z zaburzeniami płynności mowy oraz neurogennymi zaburzeniami w komunikacji.
Benny Ravid był założycielem AMBI – Izraelskiego Stowarzyszenia Osób Jąkających się (Israel Stuttering Association). W latach 1999–2015 pełnił funkcję przewodniczącego. W latach 2007–2010 pełnił funkcję przewodniczącego Międzynarodowego Stowarzyszenia Osób Jąkających się (International Stuttering Association). Obecnie jest honorowym przewodniczącym AMBI i prowadzi w ramach stowarzyszenia różne projekty, takie jak grupa wsparcia, grupa terapeutyczna i inne.
Dr Izabela Reichel jest adiunktem w Touro College w Nowym Jorku (program studiów podyplomowych z zakresu logopedii). Dr Reichel jest certyfikowaną specjalistką z zakresu zaburzeń płynności mowy (Board Certified Fluency Specialist) i członkinią kadry założycielskiej specjalizacji zaburzeń płynności mowy. Od ponad trzech dekad zajmuje się terapią jąkania i giełkotu. Jest przewodniczącą Komitetu Krajowych Przedstawicieli w Międzynarodowym Stowarzyszeniu Giełkotu (International Cluttering Association). Z ramienia ICA dr Reichel prowadzi międzynarodowe badania, podejmuje międzynarodowe inicjatywy w zakresie współpracy naukowej oraz prowadzi seminaria na międzynarodowych kongresach i konferencjach. Przewodniczy również Kapitule Nagrody im. Deso Weissa, przyznawanej przez Stuttering Foundation of America i International Cluttering Association. Jest autorką wielu artykułów na temat jąkania, giełkotu, inteligencji emocjonalnej i stygmatyzacji osób z zaburzeniami płynności mowy, które ukazały się w opracowaniach amerykańskich i zagranicznych. Wspólnie z dr Yvonne van Zaalen napisała książkę zatytułowaną: Giełkot. Współczesne poglądy na temat jego natury, diagnozy i terapii (Cluttering: Current Views on Its Nature, Assessment and Treatment).
Dr Krzysztof Szamburski jest psychologiem i logopedą, terapeutą metody Integracji Sensorycznej; wykłada w Pomagisterskim Studium Logopedycznym Uniwersytetu Warszawskiego oraz pracuje w charakterze logopedy w Specjalistycznej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej „TOP” w Warszawie. Od września 2011 roku pełni funkcję dyrektora tej poradni.
Interesuje się psychologicznymi uwarunkowaniami zaburzeń mowy oraz opóźnionym rozwojem mowy, zarówno głośnej jak i pisanej. Jego działalność ma wymiar zarówno teoretyczny, jak i praktyczny – prowadzi badania naukowe oraz zajęcia dydaktyczne ze studentami, a także pracuje jako logopeda.
Jego głównym przedmiotem zainteresowań jest problem jąkania, opracował psychologiczny i neuropsychologiczny model powstawania jąkania. W pracy terapeutycznej wykorzystuje autorską metodę uzyskiwania płynności mówienia, opartą na wystukiwaniu sylab przy zachowaniu cech prozodycznych wypowiedzi, uczeniu odroczenia i hamowania.
Dr Martine Vanryckeghem jest profesorem w Departamencie Nauk o Komuniacji i Jej Zaburzeniach na Uniwesytecie Centralnej Florydy (USA). Stopień magistra i doktora uzyskała na Uniwersytecie Southern Illinois (USA). Wcześniej pracowała przez wiele lat jako logopeda w Belgii. Dr Vanryckeghem uzyskała specjalizację z zakresu zaburzeń płynności mowy (Board Certified Fluency Specialist) oraz została wyróżniona przez American Speech-Language-Hearing Association (ASHA), uzyskując prestiżowy tytuł “ASHA Fellow”. Publikuje w licznych specjalistycznych czasopismach oraz prowadzi międzynarodowe szkolenia z zakresu diagnozowania zaburzeń płynności mowy u dzieci i dorosłych. W latach 1990 – 2000 była redaktorem periodyku “Journal of Fluency Disorders”, jest także członkinią komitetów naukowych oraz recenzentką wielu specjalistycznych czasopism. Należy do Komitetu Naukowego grupy specjalistów z zakresu Zaburzeń Płynności Mowy w Belgii. Pełni również funkcję międzynarodowej konsultantki dla pracowników i studentów programów badaczych w szpitalach i na uniwersytetach.
Opracowano dzięki dotacji na Zorganizowanie Międzynarodowej Konferencji Logopedycznej: Zaburzenia płynności mowy – teoria i praktyka. Edycja II
finansowane w ramach umowy 940/P-DUN/2016 ze środków Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego przeznaczonych na działalność upowszechniającą naukę.